Onderwerp: A world on my own [+Nyxerinn] ma nov 19, 2012 9:48 am
єѕмєяαℓ∂α cαѕтιℓℓє
"ESMERALDA!" Licht gekraak klonk toen een meisje van een jaar of 17 haar rug rechtte en om zich heen keek. "JA?" schreeuwde ze terug in de richting van een kleinere, maar stevigere, man. "Je hond staat te mekkeren, neem dat beest es mee," De ogen van het meisje vernauwde zich tot spleetjes, terwijl ze floot en wachtte totdat de hond op haar af kwam gerend. "Trek je maar niets van die bullebak aan," zei ze zachtjes tegen haar hond, terwijl ze 'm een aai over zijn kop heen gaf en overeind kwam. "Apollo, kom!" commandeerde ze de viervoeter vluchtig, terwijl ze ging wandelen.
Zachtjes floot ze een liedje, terwijl Apollo om haar heen rende en probeerde een vogel te pakken. Ze bukte en pakte een stok op, zwaaide 't gevaarte voor de kop van haar hond en gooide 'm daarna weg. Terwijl ze nakeek hoe de hond achter de stok aan ging, ging Esmeralda zelf tegen een boom aan zitten en genoot van de kleuren en geuren om zich heen. Eventjes rust, eventjes alleen met Apollo. Geweldig.
Onderwerp: Re: A world on my own [+Nyxerinn] ma nov 19, 2012 10:03 am
Voor de verandering haalde ze Vouh uit haar stal. Solen was natuurlijk nog altijd haar paardje, haar laatste geschenk van haar ouders, maar dat betekende niet dat ze niet van Vouh en Avani hield. Dus zadelde ze de merrie op en vertrok al gauw richting het bos. Fellin was vast verbaasd over hoe veel ze de laatste tijd weg was, maar telkens op de boerderij hangen was haar ding gewoon niet. In de bossen spoorde ze haar paard aan tot een snelle draf. De ritmische bewegingen brachten haar compleet tot rust, een betere manier om te ontspannen was er haast niet voor haar. Bij het horen van snelle voetstappen keek ze opzij. Een eindje verderop liep een hond en ook was er een figuur te onderscheiden tegen een van de bomen. Nyxerinn hield stil, waarna ze haar paard in stap op de vreemdeling liet afstappen. 'Hey' het woord verliet haar lippen op een vrolijke toon.
Onderwerp: Re: A world on my own [+Nyxerinn] ma nov 19, 2012 10:23 am
єѕмєяαℓ∂α cαѕтιℓℓє
Ze vond het altijd geweldig om eventjes alleen in de natuur te zijn. Van jongs af aan vond Esmeralda het geweldig om alleen rond te dwalen, te wandelen, dingen ontdekken. Geweldig gewoon. Het was jammer dat dat hier niet zo heel erg kon, maar goed. Er waren nog maar weinig plekken waar ze nog nooit was geweest, binnen haar district dan wel. Daar buiten, daar lag een wereld waar ze niet naar toe kon gaan. Ze zuchtte en gaf Apollo een aai over z'n kop heen, aangezien hij al een tijdje naast haar stond te wachten tot dat ze de stok weer zou gooien. Met een glimlach pakte ze de stok op en gooide 'm in de richting van de zon. Ze keek om toen ze opeens een geluid naast zich hoorde. In de verte zag ze iemand te paard aankomen. Nee, niet weer een paard. Esmeralda zuchtte, ze ging echt een bordje om haar nek hangen dat ze liever uit de buurt van paarden bleef. Ze stond op en leunde tegen de boom aan. 'Hey' werd er op vrolijke toon tegen d'r gezegd. "Hay," antwoorden ze kalm terug. Apollo was ondertussen weer terug gekomen met de stok en begon nu luid te blaffen tegen 't paard. Snel stond ze op en trok de hond weg. "Kalm aan Apollo, het is niets," mompelde ze tegen de hond, terwijl ze 'm probeerde te kalmeren. "Sorry. Hij's geen paarden gewend," verklaarde ze tegenover het meisje op 't paard. "Ik ben Esmeralda trouwens," stelde ze zichzelf daarna voor.
Onderwerp: Re: A world on my own [+Nyxerinn] ma nov 19, 2012 10:29 am
Nyx merkte al snel dat de hond niet echt op zijn gemak was rond paarden, gezien het beest begon te blaffen tegen Vouh. De merrie zelf gaf geen kick. Ze was gewend aan het bijzijn van honden, zelfs als deze tegen haar blafte. Het meisje dat bij de hond hoorde was intussen al bezig zich te verontschuldigen voor het gedrag van haar hond. Nyxerinn glimlachte even en steeg af. 'Het maakt niet uit hoor, Vouh kan wel tegen wat geblaf. Ik zal haar even vastbinden' zei ze vriendelijk, waarna ze een beetje afstand nam en de teugels van het paard stevig om een boomstam bond. Vouh zou wel even rustig blijven staan, terwijl zij enkele meters verderop een praatje maakte. 'Aangenaam, ik ben Nyxerinn, maar je mag Nyx zeggen' zei ze vriendelijk.
