Onderwerp: Look what the cat dragged in - CATO vr nov 23, 2012 11:26 pm
Een slank figuur liep door een klein parkje in District 2, haar lange bruin gekleurde haren schoon en gekamd, een tas bungelde aan haar schouders. Een lichtelijk valse glimlach stond op haar gezicht afgetekend. Dyana stopte en draaide zich om, bijna hopend dat er iemand achter haar zou kunnen staan. Dan zou ze haar schoonheid wel eens in de strijd kunnen gooien. Maar nee, er was niemand. De zon stond op z’n hoogste punt en liet al zijn warmte neerdalen op de aarde. Misschien was het zelfs wat té warm. Verveeld gooide Dyana haar hoofd in haar nek en keek naar boven. Twee grote eiken omgaven haar en die oeroude dikke takken bewogen rustig in de wind. Alles was zo kalm. Het was té kalm voor haar. Lichtelijk geïrriteerd stampte ze met haar voeten op de grond en sloot haar ogen. Nee. Het was nu geen tijd voor plotseling opkomende woedeaanvallen. Die kon ze beter bewaren voor als iemand haar echt op de zenuwen begon te werken. Weer wat tevreden vervolgde ze haar onbekende pad en kwam uit bij een groter gedeelte van het park. Hier stonden de bomen verder uit elkaar en lag er een uitgestrekt grasveldje. Hier zou ze wel tot rust kunnen komen, toch? Dyana zocht een plekje uit onder een boom en ging zitten. Ze kruiste haar benen en haalde haar tas over haar schouders vandaan. Daar haalde ze een boek uit en leunde ze tegen de stam van de boom. Nog even genoot ze van het vrolijk schijnende zonnetje, voordat ze in haar boek dook. Waarom ze had besloten om hier te gaan zitten en niet thuis zou eigenlijk wel duidelijk moeten zijn. Dyana hield er namelijk van om zomaar wat random personen uit te dagen, een beetje blufpoker spelen. Meestal liep het goed af, maar soms speelde die andere persoon gewoon mee. Dan zou ze extra moeten improviseren en dat was haar zwakke punt. Haar eerste paar kaarten waren altijd het best, laten we dat maar zeggen. Boven de rand van het boek keek ze over de kleine open plek, kijkend of er iemand langs zou komen die haar volgende slachtoffer zou worden..
Onderwerp: Re: Look what the cat dragged in - CATO za nov 24, 2012 12:23 am
Cato "No! I can still do it...I can still do it. One last kill. Bring pride to my district."
Met zijn handen in zijn zakken liep de jongen rond zonder echt op de mensen om zich heen te letten. Iedereen die zijn richting uitkwam moest zelf maar opzij gaan en anders zou hij ze gewoon rustig uit de weg lopen. Hij zag er het nut niet van in om voor de rest uit te weg te gaan. Sommige mensen vloekte daarom als hij net met zijn schouder tegen hen aan liep anderen keken dan weer gewoon vies of negeerde het en trokken zich er niets van aan. Die laatste waren nog het slimste. Zij ontweken een mogelijke ruzie tenminste, degene die er iets over zeggen moesten oppassen met wat ze zeiden, als ze er te ver in zouden gaan, dan was hij er zeker van dat er wel een ruzie van zou komen, maar zo ver was het gelukkig nog niet gekomen. De grond onder hen was ondertussen veranderd nu hij het kleine parkje in liep. Aan de ingang van het park stonden twee grote standbeelden, allebei waren ze bijna exact hetzelfde en beide toornde ze hoog boven de jongen heen. De stenen ondergrond was veranderd naar een pad van gewoon wat zand. Al ze bomen die het park vormde hielde de wind buiten maar ook het meeste van de zon. Het belangrijkste is nog dat hij hier niet zoveel mensen tegen kwam als buiten het park. In de stad zelf waren mensen namelijk heel de tijd aan het werk, moesten ze heel de tijd snel van hier naar daar lopen en zag het er op sommige momenten van de dag uit als een kippenhok. De jongen liep toen maar een willekeurig weggetje in dat eigenlijk niet echt een weg was. Hij liep eigenlijk gewoon het bos in zonder nog echt het pat te volgen. Soms moest hij wel een even bukken, of takken uit de weg duwen maar dat probleem heb je nu eenmaal als je het pad niet volgde. De plaats waar hij uiteindelijk uit kwam was wat groter en minder dicht begroeit dan de rest van het bos. Het was een kalme plek en ook al was het hier meer open dan in de rest van het park, toch was het hier niet koud. Echter had de jongen niet door dat hij hier niet alleen was.
Onderwerp: Re: Look what the cat dragged in - CATO za nov 24, 2012 11:56 pm
Nogmaals keek ze over de rand van haar boek, toen ze niemand zag besloot ze maar even echt in het verhaal te duiken. Met de toppen van haar vingers duwde ze haar bril wat rechter op haar neus. Haar bruin gekleurde ogen gleden over de pagina’s en de bladzijdes werden steeds sneller omgeslagen. Helaas was er niemand om het te zien of om diegene jaloers te maken. Maar toch had Dyana er plezier in. Het zou haar alleen maar beter maken. Toen ze aan het einde van het hoofdstuk gekomen was, keek ze weer op en was verrast toen ze een persoon zag. Het was een jongen van ongeveer dezelfde leeftijd als zij. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht en ze stond op. Ze gooide haar boek bij haar tas en liet deze vervolgens achter bij de boom. De spullen lagen verborgen in de schaduw, maar niemand zou een oude tas en een boek gaan stelen. “Hey jij,” Zei ze zonder angst en stapte steviger op de jongen af. Ze observeerde hem in de korte tijd die ze had en probeerde zijn zwakke punten te ontdekken. Maar voor zover ze kon zien, was er niets met hem aan de hand. Nog niet. Ze lachte even bij die gedachte en stopte toen recht voor hem. Ze ging wat op haar tenen zijn om dichterbij zijn gezicht te komen. Ze probeerde zo serieus mogelijk te kijken, maar waarschijnlijk zou het via zijn gezicht er heel raar uitzien. Een wildvreemde meid die opeens voor je ging staan, maar dat was nou ook juist het verrassingselement wat Dyana wilde hebben. “En wat kom jij hier doen, knapperd?” Met een eigenwijze glimlach op haar gezicht geprint keek ze hem triomfantelijk aan. Had hij lef of wa het zo’n ‘geen-Career’ watje?
Onderwerp: Re: Look what the cat dragged in - CATO zo nov 25, 2012 1:59 am
Cato "No! I can still do it...I can still do it. One last kill. Bring pride to my district."
De aandacht van de jongen werd getrokken toen hij wat hoorde vallen. Een meisje had iets weg gegooid en was snel rechtgestaan. Daar ging zijn rust, misschien dat hij toch maar beter het pad had blijven volgen, daar waren inderdaad ook mensen, maar die lieten hem dan tenminste met rust. Niet erg geïnteresseerd keek hij het meisje aan. “Hey jij,” Zei ze op een vrij vrolijke toon. "Hey." Antwoorden hij maar terug. Het leek wel alsof hij de laatste dagen alleen maar de verkeerde mensen tegen kwam. Net zoals zij waarschijnlijk ook al had gedaan bekeek hij haar even kort. Bruin haar en ook bruine ogen. Op haar neus had ze ook nog eens een bril staan. Iemand met een bril is vaak makkelijk te irriteren, vooral als ze verziend zijn, maar als ze alles wat dichtbij is niet kunnen zien kan het ook wel leuk zijn. Je pakt dan gewoon hun bril af en ze zien nog maar amper, tenzij je natuurlijk pech hebt en het een doodnormale leesbril is, dan heb je er natuurlijk niet erg veel aan. Zodra het meisje op haar tippen ging staan om waarschijnlijk even groot te lijken trok hij één wenkbrauw op. Haar blik stond serieus, maar wat haar bedoeling hiervan is, God mag het weten. "Je kan ook normaal staan en kijken, dat ziet er vast al belachelijk genoeg uit." Ondertussen had hij zijn armen over elkaar heen geslagen. Het meisje voor hem keek hem recht aan, en hij keek gewoon weer terug, recht in haar ogen. “En wat kom jij hier doen, knapperd?” Hij haalde zijn schouders even kort op. "Dat zou ik net zo goed aan jou kunnen vragen. Daarbij zijn het niet jou zaken." Een glimlach was te zien op de lippen van het meisje, bij hem daarin tegen niet. Ze was niet normaal, anders zou ze niet zomaar even op hem afkomen, maar ze viel wel mee. Van al de andere die hij nu al had ontmoet had hij meteen een slechte indruk, van haar daarin tegen niet. "Maar misschien als je je naam zegt wil ik wel zeggen wat ik hier doe." Een kleine glimlach verscheen nu wel op zijn gezicht.
Onderwerp: Re: Look what the cat dragged in - CATO wo nov 28, 2012 8:36 am
Een ongeïnteresseerde blik werd op haar gezicht, maar dit hield haar niet tegen. De meeste probeerde zo ook eerst te reageren, maar uiteindelijk zouden ze wel breken. Hoe groot ze ook mochten zijn. "Hey." Ze was lichtelijk verrast dat hij ook echt terug antwoordde, maar ze was nu al te ver gegaan. Ze moest glimlachen bij zijn opgetrokken wenkbrauw toen ze zijn lengte wilde imiteren. "Je kan ook normaal staan en kijken, dat ziet er vast al belachelijk genoeg uit." Dit keer trok zij haar wenkbrauw op. Haar glimlach verminderde even. "Misschien, maar ja, dat zullen we zo ook wel te weten komen." Ze moest even weer in haar rol komen, maar door zijn directe antwoorden was ze even van de kaart gebracht. "Dat zou ik net zo goed aan jou kunnen vragen. Daarbij zijn het niet jou zaken." Dyana keek hem nog even aan, vooral waren haar ogen op zijn gezicht gericht. Ze kon echter geen emotie vinden, nog niet eens een simpele glimlach. Haar zaken niet? Nou dan kende hij haar nog niet. Haar glimlach kwam weer deels terug op haar gezicht en wat nieuwsgierig liet ze haar hoofd wat opzij hangen. "Maar misschien als je je naam zegt wil ik wel zeggen wat ik hier doe." En toen had ze haar eerste doel bereikt. Een hele kleine glimlach verscheen op zijn gezicht, wat betekende dat hij haar misschien toch niet zo serieus nam. Nou, dat was dan zijn keus. Ze ging weer op haar voeten staan en keek niet naar het plotselinge lengte verschil. "Nou, als ik mijn naam vertel, zou jij dat waarschijnlijk ook wel doen, toch?" Ze porde hem speels op zijn borst en keek hem weer direct aan. "Ik ben Dyana,"
Onderwerp: Re: Look what the cat dragged in - CATO wo nov 28, 2012 8:51 am
Cato "No! I can still do it...I can still do it. One last kill. Bring pride to my district."
"Misschien, maar ja, dat zullen we zo ook wel te weten komen." De jongen haalde alleen maar zijn schouders op en verder ging hij er maar niet op in. Hij wist het al, dus hij moest niets meer te weten komen. De meeste mensen zouden vrij raar kijken moesten ze iemand zo zien staan, of ze zouden gaan denken dat het een stelletje is of iets in die stijl. Gelukkig was dat laatste al niet waar. Een vriendin is op het moment nog niets voor hem, veel zou hij er toch niet aan hebben aangezien hij meer dan de helft van zijn tijd besteed aan trainen, trainen en nog meer trainen. Daarbij wist hij niet eens of hij het wel nog lang te leven zou hebben, de Hunger Games kwamen namelijk als maar dichterbij en hoe hard je ook trainde, je wist nooit hoe het zou aflopen. Natuurlijk wou de jongen winnen en zou hij er alles aan doen, hij wou ook geloven dat hij het zou winnen, maar ergens op hopen moest hij niet doen in de Hunger Games was alles mogelijk, overal moest rekening mee worden gehouden. "Nou, als ik mijn naam vertel, zou jij dat waarschijnlijk ook wel doen, toch?" Hij keek even naar haar hand toen ze hem een por tegen zijn borst gaf. "Natuurlijk stel ik mezelf dan ook voor." Zei hij, maar of hij het meende, dat was dat anders. Hij wou op het moment gewoon haar naam weten, maar ze moest niet gaan verwachten dat hij die van hem ook zomaar prijs zal geven. Nee, hij was helemaal niet van plan zijn naam te zeggen, dat was hij zelfs nooit geweest. "Ik ben Dyana," Een kleine grijns speelde op zijn lippen toen dat zij haar naam zei. Het maakte hem niet uit of ze hier kwaad om zou worden of als ze het juist grappig zou vinden, maar hoe ze ook zou reageren, zijn naam ging hij niet zeggen. Nog niet in ieder geval. Langs de ene kant om haar misschien te irriteren, maar ook omdat hij de laatste dagen alleen maar vage personen is tegen gekomen en dat al die vage personen zijn naam nu weten. Hij kan zich echt niet veroorloven dat nog meer idioten zijn naam weten. "Ik ben...nee, ik heb eigenlijk niet veel zin om mezelf voor te stellen. Misschien een andere keer."
[Flutje >3<]
Gesponsorde inhoud
Onderwerp: Re: Look what the cat dragged in - CATO
