Hi there Nightingale!

Met een sprong kwam Nyxerinn haar bed uit, om zich daarna vliegensvlug aan te kleden, haar laarzen aan te trekken en naar buiten te hollen richting de stallen. Binnen mum van tijd had ze Solen opgezadeld. De jonge hengst snoof even van opwinding, want ritjes maken was hij gek op. In stap verliet ze het erf, maar eens ze op de bospaden belandde, spoorde ze hem gelijk aan in een snelle galop. Samen raasden ze langs de verschillende plaatsen, tot ze aan kwam bij de boerderij die vandaag haar bestemming was. Na Solen te hebben vastgebonden aan het daarvoor bestemde hek, stapte ze met vrolijke passen richting de stallen van een vriendin van haar. 'Ben je daar, Nightingale?'

Er kwam al snel antwoord vanuit de stal en dus stapte ze daarheen. Nightingale stond daar, met de bekende 'glimlach' rond haar lippen. Oh ze probeerde het, altijd, maar het lukte gewoon niet zoals het zou moeten. Spijtig, vond Nyx, gezien ze het liefst wilde dat haar vriendin gelukkig werd. Rond haar eigen lippen vormde zich een gemeende lach, eentje die bij haar paste en die zelfs in de donkerste tijden niet van haar gezicht te vegen was. Misschien dat enkelen zich irriteerde aan haar karakter, maar het was gewoon wie ze was. Altijd een ander proberen op te vrolijken en zelf niet al te erg lopen peinzen over alles dat er fout ging in de wereld. Je kon enkel mensen helpen als je niet down was. 'Heey' zei ze vriendelijk, waarna ze op haar af stapte. 'Net uit bed?'

Ze keek op haar gemak toe hoe Nightingale het voer voor haar koe in de bak gooide en het dier tevreden begon te eten. Het houden van dieren was zo veel beter dan wat de andere districten allemaal moesten doen, althans, naar haar mening. Haar vriendin keerde zich weer naar haar toe en gaf antwoord op haar vraag. Nyx grinnikte even en streek met haar hand door haar haar. 'Haha dat ken ik ja' zei ze waarna ze haar hoofd ietsjes schuin hield. 'Had je misschien zin om samen wat te doen? Althans, als je niet druk bent?' vroeg ze, haar stem nog redelijk kalm. Ze wist donders goed dat Nightingale ook geen tijd zou kunnen hebben, maar het was altijd het proberen waard en anders zou ze nog een ritje kunnen maken op Solen.

Toen Nightingale verklaarde dat ze het niet druk had en dat ze graag wat wilde doen, verscheen de lach weer op Nyx's gezicht. Ze dacht even na, waarna ze haar mond opende om een voorstel te doen. 'We kunnen wandelen, paardrijden of iets doen in de bossen of op de velden, zoals boogschieten' zei ze enthousiast. Het maakte haar niet zo veel uit wat het was dat ze samen gingen doen. Het feit dat ze een vriendin bij zich zou hebben was al genoeg om het leuk te maken voor haar. Want ja, Nyx was nu eenmaal iemand die overal iets leuks van probeerde te maken.

Nightingale had opeens haast en Nyxerinn wachtte geduldig tot ze terug kwam. Zoals al te verwachten viel, was het beste voorstel nog altijd paardrijden. Ze wist ook zeker voor welk van de twee overgebleven paarden Night zou kiezen. 'Haha prima!' Met een vrolijke glimlach op haar gezicht draaide ze zich om, om Solen los te maken en bij de teugels beet te pakken. Het was niet zo heel ver naar haar boerderij, dus lopen was geen punt. Rustig wachtte ze even zodat Night naast haar kon gaan lopen. Ritjes maken was leuker met meer mensen en ze was maar al te blij dat ze een vriendin had die hield van paardrijden.

Eens de boerderij in zicht kwam, versnelde ze haar pas iets meer. Ook Solen begon haast automatisch sneller te lopen, alsof hij wist dat hij een korte pauze zou krijgen. Eenmaal bij de stallen, bond ze het paard vast aan het hek, waar hij ook kon drinken, en gooide tevens wat brokken in de bak naast hem. Daarna wenkte ze Night en liep de stallen in om het zadel en hoofdstel alvast buiten te leggen. 'Avani, neem ik aan?' zei ze vrolijk.