Horses? They are your problem, sis

Met een kruiwagen vol oude stro en mest kwam Nyxerinn de stallen uitgelopen. Het eerste wat ze deed was de kruiwagen leeggooien op de speciale hoop met afval uit de stallen. Eens ze het ding netjes had weggezet, stapte ze weer richting het huis. Ze was al de hele ochtend in de weer geweest met de paarden en de geiten, gezien haar zusje zich blijkbaar verslapen had. Haar blauwe ogen vielen al snel op Fellin, waarna ze haar handen in haar zij zette. 'Van de paarden snap ik wel, maar de geiten' sprak ze, maar haar toon was niet echt geïrriteerd of boos.

Haar mondhoeken krulde iets op. Zij versliep zich vaker dan Fellin, er was geen reden om boos te zijn. Nyx haalde haar lichtbruine haar uit haar gezicht, waarna ze naast Fellin neerplofte. Hoewel ze zussen waren, waren ze zo verschillend qua karakter. Toch was niet alles zoals het leek, want hoewel zij zelf altijd een vrolijk gezicht op zette en het beste maakte van een situatie, ook Nyxerinn was bang voor bepaalde zaken. 'Alles goed, Fellin?' vroeg ze kalmpjes, waarna ze even opzij blikte.

Het was niet heel moeilijk om uit te vinden dat er iets aan de hand was. Hoewel Fellin niet hetzelfde karakter had als zij, kon je toch wel aflezen als er dingen mis waren. Wat er dan precies was, daar was veel moeilijker aan te komen. Ze besloot er ook niet verder op door te gaan. Als haar zusje haar iets wilde vertellen, dan zou ze dit uit zichzelf doen. Iemand ertoe dwingen te praten had nooit zin.

Toen haar zusje begon te spreken keek ze verwachtingsvol toe. Haar blauwe ogen nu gehuld in een serieuze glans. Dus dat was wat haar dwars zat. Natuurlijk, iedereen van hun leeftijd dacht hierover na. 'Wees niet bang Fellin. Er zijn genoeg andere kinderen hier van onze leeftijd, of ouder. Jij bent 16, anderen hebben meer kans. Er zijn er genoeg, ik weet het zeker' sprak ze op kalme toon. Haar eigen angst was verborgen en kwam niet tot uiting. Er was wel degelijk een kans dat Fellin werd gekozen. Wat zou zij zelf doen? Was dit wat ze nu zei dan een leugen, valse hoop om iemand een vals gevoel van veiligheid te geven? Maar meer dan dat kon ze niet.

Fellin haalde er natuurlijk uit dat ze het niet kon zeggen dat haar zusje helemaal geen kans had om aan de spelen mee te moeten doen. Iedereen van hun leeftijd liep kans, of je naam er nu vaak tussen zat of niet. Zelfs een persoon met één naam kon nog getrokken worden. 'Dat kan ik niet ontkennen nee' zei ze zacht. Erna volgde een vraag die ze niet verwacht had. 'Zeker dat je dat wil leren? Ik doe t graag.' Haar toon was al iets vrolijker. Nu ze haar hobby kon delen voor een goed doel.

Nyx lachte even toen haar zusje begon over of zij haar misschien iets zou kunnen leren. Fellin had zo haar eigen kwaliteiten en er was zeker wat op te steken van haar. Toch besloot ze niet meteen in de 'leer te gaan' bij haar jongere zusje. 'Ik denk dat we al wel even zoet zijn aan het boogschieten, daarbij is de invloed van een ander ook al een leerproces' zei ze, waarna ze haar armen even strekte.

Enthousiast was Fellin zeker, en dat werkte haast aanstekelijk op Nyx. Ze lachte opnieuw, waarna ze haar zusje weer aankeek en even nadacht. 'Van mijn part kunnen we meteen beginnen, als al het werk op de boerderij is gedaan.' Met een glimlach stapte ze langs Fellin en liep richting de ingang van het huis. 'Ik ga de afwas doen, zie je zo hier?' vroeg ze, haar blik nog altijd op het roodharige meisje gericht.

Nyx's ogen straalde een beetje, terwijl ze een doekje oppakte en haar zusje wenkte. Dit enthousiasme van haar, daar hield ze van. Gelukkig was het gesprek over de games voor nu afgesloten. 'Natuurlijk heb ik er een, natuurlijk wel verstopt voor onze gezellige peacekeepers' zei ze. Het meisje stapte naar een schuur achteraan het erf en rommelde er wat in. Ergens in een kast lag haar boog, netjes ingepakt. Ze pakte hem op en liep naar Fellin. 'Laten we maar wat verder de bossen in gaan.'