Just an ordanairy day

Spoiler:

________________________________________

Een soort gevoel van tevredenheid overspoelde Peeta toen zijn vader zei dat zijn moeder er even niet was. Die was weg, misschien om boodschappen te doen. Peeta wreef door zijn warrige, al wat lang wordende haar. Het hing onsierlijk op zijn voorhoofd, maar Peeta hield juist van het warrige. Als ze naar een belangrijke gelegenheid moesten kamde zijn moeder het altijd achteruit en deed het dan vast met een of ander vervelend haarproduct, vreselijk vond hij dat. Zijn handen werkten nauwkeurig aan de decoratie van een broodje. Hij sloot zijn ogen even. Soms zag hij hààr voorbij wandelen in zijn gedachten, net zoals hij haar in wekelijkheid soms voorbij zijn winkel zag wandelen. Dan keek hij, als hij er vrij zeker van was dat zijn moeder niet in de buurt was – die zou dat namelijk nooit goedkeuren – even op en volgde haar met zijn ogen tot ze verdwenen was. Nooit leek het meisje echt aandacht voor haar te hebben, maar ze trok zijn belangstelling. Hij schudde zijn hoofd. Hij was op iets aan het hopen dat er niet was. Hij schrok op uit zijn gepeins toen hij geklop op de achterdeur hoorde. Zijn vader was druk bezig met iets, had hij gezegd, dus Peeta wist dat hij de deur moest gaan opendoen. Hij vloekte lichtelijk. Heel zijn handen hingen vol broodbeslag en zijn gezicht was besmeerd met vuil. Hij schudde zijn hoofd. Wie kon het nou zijn? Ach ja, het maakte ook niet veel uit. Mensen zagen hem wel vaker in zijn niet zo’n schone outfit en zijn vuile gezicht. Hij draaide zich op zijn tippen om – meer om vaart te maken dan om iets anders – pakte een onderweg toch nog een handdoek mee en liep naar de achterdeur. Deze opende hij met een ruk, waarna hij iets wou zeggen, maar verstomde toen hij hààr zag staan.

Peeta wist niet veel van haar, maar wel dat ze Katniss heette. Dat had hij gehoord van zijn vader. Hij slikte even. Hij voelde zich stom in zijn short dat rond zijn buik gewonden was en zijn handen met nog een beetje overblijfsel van broodbeslag. Ook zijn vuile gezicht zouden vast geen goede indruk geven van zichzelf. Hij slikte even. Kom op, Peeta. Wie kan er nu beter met mensen omgaan dan jij? moedigde hij zichzelf aan. Oh, wat zou zijn moeder kwaad worden als ze hem hier zo zag stuntelen. Als ze terug zou komen en ze zou merken dat hij een lang praatje maakte met iemand uit de Laag, dan zwaaide er wat voor hem. Hij slikte even. ‘Dag, Katniss,’ zei hij, zijn laatste letter wat hoog uitsprekend, zodat het een beetje vragend overkwam. Hij keek naar haar handen, maar wees zichzelf meteen weer terecht. Hij moest niet kijken alsof hij verwachtte dat ze iets voor hem bij zou hebben, want hij wist dat ze voor zijn vader kwam. ‘Kan ik iets voor je doen?’ vroeg hij, waarna hij zijn blauwe ogen naar haar richtte. Ondertussen probeerde hij zijn snel kloppende hart wat tot rust te brengen. Zijn moeder zou pas over een paar uur thuis zijn en zijn vader zou zo uit nieuwsgierigheid wel komen kijken wie het zou zijn, waarna hij haar met een knipoog van hem over zou nemen. Peeta schuifelde ongemakkelijk met zijn voeten over de grond en vervloekte zichzelf omdat hij zo slecht begaand met haar was.

________________________________________

- Ik hoop dat dit een beetje op Peeta lijkt xD

Just Peeta Haar bruine haren hingen voor de verandering los, het viel perfect om haar gezicht met een dikke slag. Ze had deze ochtend geen zin gehad om dat te vlechten in haar gewoonlijke stair braid, een vlecht die schuin over haar hoofd liep wel laag anders blijft haar haar blijven in de pijlen die ze snel uit haar pijlenkoker op dr rug trok. Het was wel een sgebeurd dat de vlecht te hoog zat en haar pijl bleef hangen in haar haar. Wat had Gale toen gelachen voor hij de pijl er uit kreeg, ze kende gale al vier jaar lang en ze waren beste vrienden. Als zij gekozen zou worden in de spelen zou Gale voor Primrose zorgen en als Gale gekozen werd zou ze voor Vick, Roy en Posy zorgen. Beide zorgde ze voor het eten dat op tafel stond. Toen de deur na een korte tijd opende stond niet de vader van Peeta in de deur opening maar de jongen die haar in moeilijke tijden wel is brood had gegeven. Nog steeds had ze hem niet bedankt voor zijn gulheid. Zijn moeder schreeuwde naar haar toen ze in de vuilnisbakken keek al waren ze leeg en wat later kwam hij naar buiten met twee verbranden broden. ‘Dag, Katniss, Kan ik iets voor je doen?’ ’ Katniss keek naar hem met haar grijze ogen. 'Ik was eigenlijk opzoek naar je vader, of hij zin had in een eekhoorn' Gedraag je zeiden haar gedachtes tegen haar. Beter dan dat van mij op Katniss leek, zie het verschil in posts. Deze ging ook beter

[/quote]

Spoiler:

________________________________________

Als Peeta een onderzoek moest beginnen die over Katniss zou gaan en dan de verschillen moest vinden met haar uiterlijk van nu en van toen hij de broden aan haar gegeven had, zou hij er meteen een hoop kunnen opnoemen. Hij besefte toen pas hoe hard hij op haar was gaan letten. Haar haren waren los, niet in de vlecht die hij wel vaker gezien had. Het omlijstte haar gezicht, liet zijn lichaam even huiveren en liet zijn hart een paar slagen sneller gaan. Hij slikte even. Natuurlijk kwam ze voor zijn vader. Wat had hij dan gedacht? Dat ze eens een keer voor hem zou komen om een praatje met hem te maken? Nee, dat zou ze nooit doen. Hij moest zichzelf niet zulke ideeën interpreteren. Hij wist dat ze een zusje had, maar wist haar naam niet. Zijn vader had het soms over Katniss, maar Peeta deed dan net alsof hij druk bezig was. Volgens hem vermoedde zijn vader iets. Hij had een goede band met zijn vader, maar die zou het misschien niet eens accepteren als hij zou vertellen dat hij een meisje uit de Laag leuk vond. Nee, meer dan leuk zelfs. Hij keek naar de eekhoorn die ze in haar handen had en knikte. ‘Juist ja,’ zei hij, waarna hij even glimlachte. ‘Sorry, pap is bezig. Maar ik zal het wel aan hem geven.’ Toen deed hij iets waarvan hij niet had verwacht dat hij het zou durven. Hij boog zich naar haar toe, stak zijn hand naar de eekhoorn uit en trok deze voorzichtig uit haar hand. Een elektrische schrok leek door zijn lichaam te gaan toen zijn hand even contact maakte met de hare. Of leek het maar zo? Wou hij het zo graag dat hij het zich interpreteerde? Hij wist het niet.

Zijn lichaam schokte nog na, maar hij had wel de eekhoorn nu vast. Waarschijnlijk had Katniss hem toch niet zo goed vastgehad in haar handen als ze in eerste instantie dacht. Peeta trok zich weer terug en keek met zijn grijsblauwe ogen naar haar. Hij wou haar zoveel vertellen, maar kon geen woorden over zijn lippen krijgen. Toch vond hij dat hij minstens een beetje fatsoen moest hebben. Hij zou toch ook wel kunnen vragen naar haar thuissituatie? Misschien naar haar zusje? Peeta besloot het om erop te wagen. ‘Dat meisje dat soms naast je loopt als hier langs komt, dat is toch je zusje, hè?’ Informatie vragen die hij al wist, daar begonnen zijn fatsoenlijke en vriendelijke gesprekken meestal mee. Meestal om mensen tot een gesprek aan te sporen. ‘Hoe gaat het met haar?’ liet hij op zijn vraag volgen, zodat ze niet zou denken dat hij alleen maar wou weten of het nu wel haar zusje of niet was. Dat wist hij namelijk wel zeker. Met haar blonde haar leek ze verre van Katniss, maar toch had Peeta het gevoel dat het wel het zusje van Katniss was. Hij keek haar vragend aan, sloeg zijn armen over elkaar heen en leunde tegen de deurpost, zodat hij minstens nog een houding aan kon nemen. Hij besefte dat als zijn moeder hem hier zou zien staan, ze Katniss weg zou sturen en hem daarna af zou slaan. Peeta slikte zijn gedachten weg en keek opnieuw naar Katniss, drong zijn grijsblauwe ogen in haar ogen. Of probeerde dat toch althans.

________________________________________