» Chemically calm: Iedereen draagt wel eens een masker; Kathrynn’s masker is er een van marmer, altijd uitgestreken en rustig. Ze lijkt nooit te stressen, schijnt nooit boos te zijn. Angst lijkt niet aan haar besteed; de emoties bestaan volgens veel van haar kennissen niet bij Kath. Het tegendeel is waar; ze heeft gewoon geleerd dat het niet altijd slim is om je emoties de overhand te laten nemen. Niet in Panem en zeker niet als je weet wat ze allemaal heeft meegemaakt. » Artificial laughter: Ze is ongelukkig, om niet te zeggen depressief, maar verbergt dit achter gelach, vriendelijke kletspraatjes en een gezicht wat als het niet kalm is, altijd vrolijk staat. Ze lijkt zo vrolijk, zo sociaal dat het maar moeilijk te geloven is dat ze eigenlijk een antisociaal, bang klein meisje is, in plaats van de sociale jonge vlinder als wie ze zich voordoet. » Mrs. Know It All: Kathrynn is allesbehalve dom en een van de meer oplettende mensen uit Panem. Ze is geen rebel en is niet van plan om in opstand te komen, maar ze heeft de spelletjes uit het Capitool maar al te goed door. Ze kent de harde waarheden van zowel het Capitool als het leven zelf en is erdoor beschadigd; misschien was het beter geweest als ze niet wist wat ze door haar leven weet, maar ze weet het en het heeft haar getekend. Ze is niet bang om te laten zien dat ze meer weet dan de normale inwoner van Panem en dat maakt haar een beetje een betweter – maar zelfs dat is deel van het masker wat ze voor haar gezicht houdt. » Wounded Soldier: Kath’s leven heeft haar tot een soldaat gemaakt, een soldaat tegen het leven zelf. Ze weigert te verliezen, weigert op te geven, maar ze is gewond; iedereen ziet een meisje wat voor zichzelf kan zorgen, een zelfstandige jonge dromer. Kathrynn ziet zichzelf als het meisje dat ’s avonds in bed, als ze alleen is, zoveel huilt dat ze de volgende ochtend nog rode ogen heeft. In haar ogen is ze het nutteloze kind wat niet alleen haar moeder naar de ondergang heeft geholpen, het ongewenste kind, maar ook een verrader. Een verrader van de menselijkheid; want hoe menselijk is iemand die niets doet als zijn of haar beste vriend zich voor je opoffert? » Lonely Songbird: Er zit een creatieve geest diep in het meisje, een vogel die vrij wil vliegen, maar in haar wereld van maskers en leugens zit opgesloten. Kathrynn zingt soms, als ze alleen is. Het is huilen of zingen en hoe vaak het ook het eerste is, ze kan haar zang niet loslaten – hoe graag ze het ook zou willen, puur omdat het haar teveel aan vroeger doet denken. Stiekem is ze gewoon een eenzame zangeres die gehoord wil worden, maar haar stem gaat verloren in de wind van het leven.
» First Impression: Oosterse prinses » Faceclaim: Lily Collins » Build: Slank, rank en van relatief normale lengte » Hair: Wilde, donkerbruine lokken met een grove slag die tot op haar middel vallen. » Eyes: Chocoladebruine kijkers waarin een pijnlijke hoeveelheid verdriet in staat. » Scars: Een klein, dun litteken van ongeveer vijf centimeter, langs haar linkerkuitbeen. » Clothing: Fleurig, schakeringen die lopen van zwart-wit tot diepgroen en bordeauxrood. Veel elegante, losse shirts, maar vaak ook simpele t-shirts. Ze heeft zonder er moeite voor te doen een soort onbetwistbaar goede stijl qua kleding. » Extra: x
Kathrynn’s moeder werd zwanger van Kathrynn toen ze zestien werd en drie maanden nadat ze het meisje had gebaard, werd ze tijdens de Reaping uitgekozen om District 9 te vertegenwoordigen in de Hongerspelen; dat ze een baby had, was helemaal niet van belang. Vandaar Kath's bijnaam - haar moeder heeft in haar interview naar haar kind verwezen als "de Arenababy". Ze is meteen in het Bloodbath gedood. Kathrynn is opgevoed door haar tante en kent haar moeder niet echt, weet alleen dat ze liever geen kind wilde. Ze heeft wel haar achternaam aangenomen - er was geen andere om voor te kiezen, toch?
» Father: “And then he smashed my glass balloon,”
Kathrynn’s vader is een ladies man en niet geïnteresseerd in zijn bastaarddochter – hij is inmiddels getrouwd. Ja, hij weet dat zij zijn dochter is en zij weet dat ze zijn kind is, maar echt een band hebben ze niet. Geen van beiden lijken het ook te willen, voornamelijk omdat ze níets gemeen hebben. Overigens was hij vijventwintig toen Kathrynn’s moeder zestien was en had hij twee kinderen op dat moment, dus is Kath eigenlijk het bewijs dat hij niet uit zijn slechte manieren kan breken.
» Siblings: “You’re just a little bit too much like him,”
Ze heeft twee halfbroers en een halfzusje, maar de twee jongens hebben een hekel aan haar omdat het bewijst dat hun vader zijn vrouw niet trouw kon blijven en het meisje weet nog niet eens dat ze een halfzus heeft. Kath heeft geen banden met de drie, ziet ze alleen af en toe in het district rondlopen.
» Aunt: “I know you can't cope with my instability,”
Kathrynn’s tante heeft er nooit een geheim van gemaakt dat ze geen kinderen wilde en is dan ook extreem duidelijk over het feit dat Kath ‘is more a burden than a blessing.’ Ze laat het meisje eigenlijk doen wat ze wil en ze zien elkaar slechts ’s avonds en ’s morgens. Beiden hebben eigen levens en het is de afstandelijkheid van zowel haar tante als haar biologische vader dat Kathrynn zichzelf heeft opgevoed en nooit echt het begrip “ouders” heeft gekend. Kath houdt niet echt van haar tante – het is meer een soort verplichting dat ze voor haar werkt, omdat de vrouw haar heeft opgevoed.
» Crush: “I’ll do as I’m told – I’ll take the unforsaken road.”
Ze voelt zich niet snel tot iemand aangetrokken en als dat al gebeurd, zal ze nooit laten merken dat ze die persoon graag wil hebben. Ze is liever alleen, weet dan zeker dat ze niemand pijn zal doen.
» Partner: “Love will never be forever, feelings are just like the weather,”
Kathrynn is van mening dat een begrip als “liefde” niet in haar woordenboek staat. Een relatie, van iemand houden, kost volledige eerlijkheid en toewijding. Geen van beiden is Kath in staat te geven, dus een relatie beginnen is voor haar moeilijk – om niet te zeggen onmogelijk te doen.
» Best Friend: “Rule number two, just don't get attached to somebody you could lose,”
Jason was Kathrynn’s enige vriend, ooit. Hij was haar beste vriend omdat hij haar kende en haar beschermde. Er was geen sprake van liefde of andere gevoelens, ze waren gewoon vrienden. Altijd bij elkaar, als elkanders schaduw. Tot het duistere moment dat Kathrynn’s naam werd getrokken in de Reaping. Ze waren dertien en het was de tweede keer dat haar naam er vijf keer in voorkwam – erg raar was het dus niet dat ze getrokken werd. Zonder na te denken bood Jason zich aan – Kathrynn kon alleen verstijfd toekijken. Hij is als een van de laatsten gedood in de Spelen, maar heeft het alsnog niet overleefd. Dat was voor Kath de druppel om zowel het Capitool als Panem als de Spelen als slecht te verklaren. Ze heeft het zichzelf en het Capitool nooit vergeven.
» Enemies: “I'm gonna leave you drowning until you reach for my hand,”
Kathrynn is niet het type wat mensen als “vijand” bestempeld, maar zodra je haar woede of haar tegenzin hebt opgewekt, berg je dan. Ze zal niet terughouden om iemand genadeloos af te straffen – of dit nu fysiek of mentaal is.
» Friends: “Don't get on my bad side,I can work a gun,
Vrienden? Oppervlakkige mensen die haar haar vriend noemen, ja, die heeft ze wel. Niemand kent haar echt en ze noemt zelf niemand haar vriend. Ze is niet meer in staat om zo’n relatie aan te gaan met iemand – weet gewoon dat het fout afloopt als ze dat doet.”
