{ { B A S I C S } }
彡Name : Ayana Fëanor
彡Nicknames : Yana
彡Gender : Female
彡Age : 16 Years
彡Orientation : Heterosexual
彡District : 1
彡Place of Birth : A district 1 family
{ { R E L A T I O N S } }
彡Parents : My father left me, my mother blamed me for it.
彡Siblings : Dead to me.
彡Other : Unknown
彡Boyfriend : None
彡Crush : None
彡Loved : Avanti Linnaë, you mean so many things to me, I can't name them all.
彡Hates : So many things.
{ { A P P E A R A N C E } }
彡Length : 1.70 m
彡Hair color : Zwart
彡Eye color : Licht groenblauw
彡Clothes : Shirts, jeans, vesten, geen felle kleuren.
彡Accessoires : Meerdere gaatjes in haar oren.
彡Faceclaim : None
彡General description : Ayana is makkelijk te omschrijven als mooi. Lange zwarte haren, prachtige lichte ogen. Aan de buitenkant is er niets mis. Haar uitstraling is echter iets dat ze veel gebruikt om men op het verkeerde spoor te brengen. Ze is slank, maar wel gespierd en kan ook dagen hebben dat ze zich wat meer kleed naar haar karakter. Enkele littekens die ze heeft zijn bijna altijd verborgen onder kleding.
{ { I N S I D E } }
彡Likes : Vechtoefeningen, acteren, haar zin krijgen, alleen zijn, ...
彡Dislikes : Haar ouders, regels, drukke ruimtes, en zo veel meer, ...
彡Personality in words : Manipulatief, goed met woorden, sluw, sadistisch, kalm, charmant, zelfverzekerd.
彡Personality : Ayana ziet er op het eerste zicht uit als een prachtig meisje, iets waar ze je ook in kan doen geloven als het gaat om haar persoonlijkheid. Niets mis mee, leuk om mee om te gaan. In werkelijkheid ligt dit heel anders. Het beeld dat je van haar krijgt, is het beeld dat zij wil dat jij van haar hebt. Ze is als het ware een geboren toneelspeelster en krijgt het altijd voor elkaar anderen in een illusie te laten geloven. Op deze manier hoeft ze niets van zichzelf bloot te geven en kan ze ongestoord doen wat ze wil. Haar sadistische trekjes kunnen op elk moment naar boven schieten, maar ook deze heeft ze redelijk onder controle. Net als de macht op anderen, heeft ze ook haar eigen emoties in de hand. Ayana is altijd opzoek naar deze controle over de situatie, die ze met slimme trucjes meestal ook wel weet te krijgen. Ze is zeer manipulatief en ook goed met woorden. Hoewel haar echte 'ik' niet erg sociaal is, kan ze prima sociaal overkomen door de kennis die ze heeft opgedaan. Ze blijft in de meeste gevallen dodelijk kalm en komt zelfverzekerd over naar anderen. Wat ze wil, dat is haar duidelijk en daar zal ze ook altijd voor vechten. Wat men niet altijd van haar ziet is haar duistere kant. Eentje die geniet van andermans pijn en leed. Ayana kickt erop vertrouwen op te bouwen en deze dan keihard te breken als het erop aan komt. Wat haar is aangedaan, projecteert ze op anderen. Ondanks alles dat ze heeft meegemaakt is ze niet bang. Enkel mysterieus kalm over alles wat op haar pad komt.
{ { S K I L L S & H I S T O R Y } }
彡Vuur maken : Level 0
彡Hout hakken : Level 0
彡Vissen : Level 0
彡Camoufleren : Level 0
彡Jagen : Level 1
彡Planten herkenning : Level 0
彡Bouwen : Level 0
彡Mechanica : Level 0
彡Zweep : Level 0
彡Boogschieten : Level 1
彡Messen werpen : Level 1
彡Zwaard vechten : Level 1
彡Vechten : Level 1
彡Current status : Healthy
彡History : District 1, bekend om zijn welvarendheid. Het district waar careers vandaan komen, waar men over het algemeen denkt aan een mooi leven. Ik kan je vertellen, dat goede leven bestaat niet. Mensen zijn verrot, iets als goed bestaat niet. Het begon allemaal toen ik werd geboren. Hoewel mijn ouders geld genoeg hadden om voor een kind te zorgen, zaten ze er beide niet echt op te wachten. Mijn vader was zelfs zo geschokt en kwaad, dat hij mijn moeder achterliet. Dat op zich is misschien geen hel, maar er werd een keuze gemaakt die een goede moeder nooit zou hebben gemaakt. Ik, kleine Ayana, werd de schuld opgelegd van het vertrek van mijn vader. Zelfs toen ik nog heel jong was, wilde ze mij nooit normaal in de ogen kijken. Telkens als er iets gebeurde, was het mijn schuld, ook wanneer ik hier niets mee te maken had. Dit bleef zo doorgaan tot mijn zesde. Tegen die tijd was mijn moeder weggezakt in een vreselijke mentale staat, eentje waarin ze niet helder meer dacht en al zeker geen acties meer overwoog. Veel geld werd uitgegeven, en ik kon haast niets meer doen zonder ervan langs te krijgen. Het was die tijd dat ze begon, dat ze mij begon te behandelen als haar persoonlijke boksbal. Als er iets niet goed ging, werd de frustratie en het verdriet eruit geslagen en geschopt op mij. Zoals ik al zei, ik was haar boksbal. In plaats van enkel zeggen wat ik allemaal fout deed, kwamen hier fysieke straffen bij. Tegen mijn 10de begon het zelfs zo erg te worden dat er voorwerpen aan te pas kwamen. Alles wat maar binnen handbereik was, maar niet genoeg schade aanbracht om mij voor altijd mijn ogen te laten sluiten. Nee, ergens was ik toch nog gewild, toch nog nodig. Ze had me nodig om haar woedde op te uiten. Zonder mij zou ze haar frustratie niet meer kwijt kunnen.
Rond de leeftijd van 12 was het tijd om volledig voor de career training te gaan. Gezien ik niet graag thuis zat en mijn eigen woedde en haat ergens op los moest laten, bood dit een goede oplossing. Wat mijn moeder mij aandeed, kon ik tienvoudig uitvoeren op de trainings dummies. Het trainen zelf was echter niet de grootste reden die mij op de been hield. Bij deze trainingen viel mijn oog al snel op een jongen van mijn leeftijd. Hem leuk vinden zoals meisjes dat vaak doen? Nee. Hij straalde iets uit, iets wat mij aantrok. Blijkbaar had ik iets van hetzelfde effect op hem, gezien we al snel in contact kwamen. Hij, Avanti, werd iemand waar ik zonder niet meer kon leven. Ik herkende me in zijn verhaal, we vertelden elkaar dingen die niemand anders ooit uit ons had weten te krijgen. Hij deelde mijn haat, mijn passie voor het duister, mijn woedde naar de wereld toe. Geen wonder dat we elkaar aantrokken als een stel magneten. Vanaf toen begon ik veel met hem op te trekken en onze relatie werd al snel een mengeling van heel veel dingen. Ik had nooit kunnen zeggen dat ik van iets of iemand hield, nu was mij opeens een persoon toegeworpen die zo veel verschillende dingen voor mij betekende. Als ik er in die tijd over nadacht, kreeg ik er haast hoofdpijn van. Dus ik stopte met denken en nam het gewoon voor wat het was. Avanti dus, hij woonde alleen. Dit bood een toevlucht, vandaar dat ik sinds dien vaak bij hem thuis te vinden ben. Weg van de rest, weg van mijn moeder die nog altijd doorgaat. Het maakt me niet zo veel meer uit, gezien er nu iemand is die mijn visie deelt. Zo ging ik van onschuldig klein meisje, naar het duistere figuur die ik nu ben. Over mijn geschiedenis zul je me verder nooit horen, het zijn jouw zaken niet.
